Zuidelijke hemel
"De wereld op zijn kop", heeft Henk Olthof boven de ingang van dit planetarium gezet.
Dit planetarium laat de zuidelijke sterrenhemel zien inclusief een afbeelding van het zuidelijk halfrond van de aarde. Recht boven ons hoofd bevindt zich nu Antarctica.
De hemelzuidpool bevindt zich recht boven ons waarbij de koepel al ronddraaiend de beweging van de sterren laat zien zoals dit te zien is vanaf de Zuidpool.
Het zuidelijk halfrond kent geen Poolster waar alles omheen lijkt te draaien. Om het zuiden te vinden wordt het 'Zuiderkruis' gebruikt, het bekendste sterrenbeeld aan de zuidelijke hemel. Vanaf het puntje van de Zuidpool zien we het gehele jaar door dezelfde sterren. Alle sterren draaien om een denkbeeldig punt recht boven ons. Een ster als Betelgeuze, die laag boven de horizon staat, draait mee en legt een grote cirkel af langs de horizon en altijd op dezelfde hoogte (rechte klimming) boven de horizon.
Boven ons zien we de ster die het dichtst bij de aarde staat op een afstand van 4,3 lichtjaar. Het is eigenlijk een groepje van drie sterren met als helderste ster Alpha Centauri. Ook kunnen we hier de Melkweg en de Magelhaense Wolken (twee kleine satellietstelsels, net buiten ons eigen Melkwegstelsel) zien.
De hemelzuidpool bevindt zich recht boven ons waarbij de koepel al ronddraaiend de beweging van de sterren laat zien zoals dit te zien is vanaf de Zuidpool.
Het zuidelijk halfrond kent geen Poolster waar alles omheen lijkt te draaien. Om het zuiden te vinden wordt het 'Zuiderkruis' gebruikt, het bekendste sterrenbeeld aan de zuidelijke hemel. Vanaf het puntje van de Zuidpool zien we het gehele jaar door dezelfde sterren. Alle sterren draaien om een denkbeeldig punt recht boven ons. Een ster als Betelgeuze, die laag boven de horizon staat, draait mee en legt een grote cirkel af langs de horizon en altijd op dezelfde hoogte (rechte klimming) boven de horizon.
Boven ons zien we de ster die het dichtst bij de aarde staat op een afstand van 4,3 lichtjaar. Het is eigenlijk een groepje van drie sterren met als helderste ster Alpha Centauri. Ook kunnen we hier de Melkweg en de Magelhaense Wolken (twee kleine satellietstelsels, net buiten ons eigen Melkwegstelsel) zien.
In dit planetarium van de zuidelijke hemelkoepel is meer te zien. Er kan een zonsverduistering gesimuleerd worden. Voor ons Nederlanders een zeldzame gebeurtenis aangezien de eerstvolgende volledige zonsverduistering in ons land pas weer zal plaatsvinden in het jaar 2135. En daarmee houdt het niet op. Een Mars-simulator toont de retrograde beweging van de planeet Mars tussen de sterren. In de hoek licht plotseling de planeet Jupiter op waaromheen de vier Galileïsche manen cirkelen, de manen die Galilei in 1610 als eerste sterveling zag toen hij zijn telescoop op de planeet richtte. Eén van de bewijzen van Galilei dat Copernicus gelijk had: niet de aarde is het centrum van het universum (geocentrisch wereldbeeld), maar de zon (heliocentrisch wereldbeeld). En tot slot zien we de schijngestalten van de maan, maar dan wel gezien vanaf het zuidelijk halfrond, in spiegelbeeld van wat wij zien.